newrole -r role_r -t domain_t (there is usually only a single domain allowed for a given role, the -t parameter can thus often be left out). This command authenticates you by asking you to type your password. This feature forbids programs to automatically switch roles. Such changes can only happen if they are explicitly allowed in the SELinux policy.
ssh توسط ssh_exec_t برچسب‌گذاری شده و زمانی که برنامه آغاز شود به صورت خودکار به دامنه ssh_t تغییر می‌یابد). این مکانیزم خودکار انتقال دامنه امکان اختصاص دسترسی‌های لازم برای هر بر نامه را فراهم می‌کند. این یک اصل پایه در SELinux به حساب می‌آید.
apt install selinux-basics selinux-policy-default auditd command will automatically install the packages required to configure an SELinux system.
unconfined را غیرفعال کنید (مدیریت ماژول‌ها در ادامه آورده می‌شود).
fixfiles relabel صورت پذیرد.
selinux=1 security=selinux را به کرنل لینوکس اضافه کنید. پارامتر enforcing=1 امکان ثبت گزارش در SELinux که تمام عملیات غیرمجاز را ثبت می‌کند. در نهایت، پارامتر audit=1 قوانین را برای برنامه‌ها اجرایی می‌کند: بدون این پارامتر SELinux در حالت پیشفرض permissive خود فعالیت کرده به صورتی که عملیات غیرمجاز ثبت شده ولی هنوز اجرا می‌شوند. برای افزودن پارامترهای مورد نیاز باید فایل پیکربندی راه‌انداز GRUB را تغییر دهید. یک روش ساده برای اینکار تغییر متغیر GRUB_CMDLINE_LINUX در /etc/default/grub و اجرای update-grub است. SELinux پس از راه‌اندازی مجدد سیستم فعال‌سازی می‌شود.
selinux-activate این عملیات را خودکارسازی کرده و در راه‌اندازی بعدی عملیات برچسب‌گذاری را انجام می‌دهد (که این عمل از ایجاد فایل‌های برچسب‌گذاری نشده در زمان غیرفعال بودن SELinux و زمانی که عملیات برچسب‌گذاری انجام می‌شود، پیشگیری می‌کند).
semodule نیز همین است. علاوه بر این، باید بتوانید نقش‌های مورد نیاز هر کاربر را تعریف کنید که اینکار با استفاده از دستور semanage انجام می‌شود.
/etc/selinux/default/ ذخیره‌سازی شده است، بکار روند. برخلاف تمام فایل‌های پیکربندی که می‌توانید در /etc/ پیدا کنید، این فایل‌ها نباید به صورت دستی تغییر یابند. باید از برنامه‌های مخصوص برای تغییر آن‌ها استفاده کنید.
/usr/share/selinux/default/ قرار دارند. برای فعال‌سازی یکی از این ماژول‌ها در پیکربندی فعلی، باید از semodule -i module.pp.bz2 استفاده کنید. پسوند pp.bz2 مخفف عبارت policy package است (که توسط bzip2 فشرده‌سازی شده است).
semodule -r module صورت می‌پذیرد. در نهایت، دستور semodule -l فهرستی از تمام ماژول‌های نصب شده را نشان می‌دهد. همچنین شماره نسخه را نیز نمایش می‌دهد. ماژول‌ها می‌توانند توسط semodule -e فعال یا semodule -d غیرفعال شوند.
#semodule -i /usr/share/selinux/default/abrt.pp.bz2libsemanage.semanage_direct_install_info: abrt module will be disabled after install as there is a disabled instance of this module present in the system. #semodule -laccountsd acct [...]#semodule -e abrt#semodule -d accountsd#semodule -labrt acct [...]#semodule -r abrtlibsemanage.semanage_direct_remove_key: abrt module at priority 100 is now active.
semodule بلافاصله پیکربندی جدید را بارگیری می‌کند مگر اینکه از گزینه -n استفاده کنید. شایان ذکر است که برنامه به صورت پیشفرض با پیکربندی فعلی کار می‌کند (که توسط متغیر SELINUXTYPE در /etc/selinux/config مشخص شده است)، اما می‌توانید آن را با استفاده از گزینه -s تغییر دهید.
semanage قابل پیکربندی هستند.
-a to add, -d to delete, -m to modify, -l to list, and -t to indicate a type (or domain).
semanage login -l نگاشت فعلی بین شناسه‌های کاربر و هویت‌های SELinux را فهرست می‌کند. کاربرانی که هیچ مدخل واضحی ندارند از شناسه موجود در مدخل __default__ استفاده می‌کنند. دستور semanage login -a -s user_u user شناسه user_u را به کاربر مورد نظر اختصاص می‌دهد. در نهایت، semanage login -d user نگاشت موجود برای کاربر را از بین می‌برد.
#semanage login -a -s user_u rhertzog#semanage login -lLogin Name SELinux User MLS/MCS Range Service __default__ unconfined_u s0-s0:c0.c1023 * rhertzog user_u s0 * root unconfined_u s0-s0:c0.c1023 * #semanage login -d rhertzog
semanage user -l نگاشت فعلی بین شناسه‌های کاربری SELinux و نقش‌های مجاز را فهرست می‌کند. افزودن یک شناسه جدید مستلزم تعریف نقش‌های مرتبط با آن همراه با پیشوند برچسب‌گذاری برای اختصاص نوع به فایل‌های شخصی کاربر می‌باشد (/home/user/*). پیشوند باید از میان user، staff یا sysadm انتخاب شود. پیشوند “staff” روی فایل‌هایی از نوع “staff_home_dir_t” تاثیر می‌گذارد. ایجاد یک شناسه کاربری جدید SELinux توسط semanage user -a -R roles -P prefix identity انجام می‌شود. در نهایت، با استفاده از semanage user -d identity می‌توانید یک شناسه کاربری SELinux را حذف کنید.
#semanage user -a -R 'staff_r user_r' -P staff test_u#semanage user -lLabeling MLS/ MLS/ SELinux User Prefix MCS Level MCS Range SELinux Roles root sysadm s0 s0-s0:c0.c1023 staff_r sysadm_r system_r staff_u staff s0 s0-s0:c0.c1023 staff_r sysadm_r sysadm_u sysadm s0 s0-s0:c0.c1023 sysadm_r system_u user s0 s0-s0:c0.c1023 system_r test_u staff s0 s0 staff_r user_r unconfined_u unconfined s0 s0-s0:c0.c1023 system_r unconfined_r user_u user s0 s0 user_r #semanage user -d test_u
/srv/www/ را بخواند، می‌توانید دستور semanage fcontext -a -t httpd_sys_content_t "/srv/www(/.*)?" را همراه با restorecon -R /srv/www/ اجرا کنید. دستور اول قوانین جدید برچسب‌گذاری را ثبت و دستور دوم انواع فایل را متناسب با قوانین جدید برچسب‌گذاری می‌کند.
semanage port -m -t http_port_t -p tcp 8080 را اجرا کنید.
getsebool utility can be used to inspect those options (getsebool boolean displays one option, and getsebool -a them all). The setsebool boolean value command changes the current value of a Boolean option. The -P option makes the change permanent, it means that the new value becomes the default and will be kept across reboots. The example below grants web servers an access to home directories (this is useful when users have personal websites in ~/public_html/).
#getsebool httpd_enable_homedirshttpd_enable_homedirs --> off #setsebool -P httpd_enable_homedirs on#getsebool httpd_enable_homedirshttpd_enable_homedirs --> on
/usr/share/doc/selinux-policy-doc/html/) و فایل‌های نمونه است که می‌توانند به عنوان قالب برای ایجاد ماژول‌های جدید بکار روند. این فایل‌ها را نصب کرده و به دقت مطالعه نمایید:
$cp /usr/share/doc/selinux-policy-doc/Makefile.example Makefile$cp /usr/share/doc/selinux-policy-doc/example.fc ./$cp /usr/share/doc/selinux-policy-doc/example.if ./$cp /usr/share/doc/selinux-policy-doc/example.te ./
.te مهم‌ترین آن‌ها است که قوانین را تعریف می‌کند. فایل .fc “زمینه‌های فایل” را تعریف می‌کند، که همان نوع اختصاص یافته به فایل‌های مرتبط با این ماژول است. از داده موجود درون فایل .fc در گام برچسب‌گذاری استفاده می‌شود. در نهایت، فایل .if رابط مرتبط با ماژول را تعریف می‌کند: یک مجموعه از “توابع عمومی” است که سایر ماژول‌ها می‌توانند به منظور تعامل بهتر با این ماژول از آن‌ها استفاده کنند.
myapp_domtrans”) کنترل می‌کند چه کسی می‌تواند برنامه را اجرا کند. رابط دوم (“myapp_read_log”) اجازه خواندن و نوشتن روی فایل‌های گزارش برنامه را می‌دهد.
.te قرار می‌گیرند تعریف کند. بنابراین باید تمام انواع مورد استفاده خود را تعریف کنید (با استفاده از ماکرو gen_require) و از عبارت‌های استاندارد به منظور تخصیص دسترسی بهره ببرید. با این حال، به یاد داشته باشید که می‌توانید از رابط‌های سایر ماژول‌ها نیز استفاده کنید. قسمت بعد توضیحات بیشتری در مورد چگونگی تخصیص این دسترسی‌ها ارائه می‌دهد.
مثال 14.3. فایل example.if
## <summary>Myapp example policy</summary>
## <desc>
## <p>
## More descriptive text about myapp. The desc
## tag can also use p, ul, and ol
## html tags for formatting.
## </p>
## <p>
## This policy supports the following myapp features:
## <ul>
## <li>Feature A</li>
## <li>Feature B</li>
## <li>Feature C</li>
## </ul>
## </p>
## </desc>
#
########################################
## <summary>
## Execute a domain transition to run myapp.
## </summary>
## <param name="domain">
## <summary>
## Domain allowed to transition.
## </summary>
## </param>
#
interface(`myapp_domtrans',`
gen_require(`
type myapp_t, myapp_exec_t;
')
domtrans_pattern($1,myapp_exec_t,myapp_t)
')
########################################
## <summary>
## Read myapp log files.
## </summary>
## <param name="domain">
## <summary>
## Domain allowed to read the log files.
## </summary>
## </param>
#
interface(`myapp_read_log',`
gen_require(`
type myapp_log_t;
')
logging_search_logs($1)
allow $1 myapp_log_t:file read_file_perms;
')
example.te بیندازید:
policy_module(example,1.0.0)# a non-base module name must match the file name ######################################## # # Declarations # type myapp_t;
type myapp_exec_t; domain_type(myapp_t) domain_entry_file(myapp_t, myapp_exec_t)
type myapp_log_t; logging_log_file(myapp_log_t)
type myapp_tmp_t; files_tmp_file(myapp_tmp_t) ######################################## # # Myapp local policy # allow myapp_t myapp_log_t:file { read_file_perms append_file_perms };
allow myapp_t myapp_tmp_t:file manage_file_perms; files_tmp_filetrans(myapp_t,myapp_tmp_t,file)
|
ماژول باید توسط نام و شماره نسخه‌اش معرفی شود. این عبارت مورد نیاز است.
|
|
اگر ماژول انواع جدیدی را معرفی کند، باید به شکل عبارت مشابه بالا باشد. از ایجاد انواع مورد نیاز خود دریغ نکنید بجای اینکه تعداد زیادی دسترسی بی‌معنا صادر کنید.
|
|
این رابط‌ها نوع myapp_t را به عنوان یک دامنه فرآیند تعریف می‌کنند که باید برای هر برنامه اجرایی برچسب‌گذاری شده با myapp_exec_t بکار روند. به طور ضمنی، اینکار یک صفت exec_type روی آن اشیا اضافه می‌کند، که در عوض به سایر ماژول‌ها اجازه می‌دهد برای اجرای برنامه‌ها دسترسی‌های لازم را صادر کنند: برای نمونه، ماژول userdomain به فرآیندهای موجود در دامنه‌های user_t، staff_t و sysadm_t اجازه اجرا می‌دهد. دامنه‌های سایر برنامه‌های محدود شده اجازه دسترسی برای اجرا را ندارند، مگر اینکه قوانین همان دسترسی‌ها را برایشان تعریف کنند (برای نمونه، در مورد dpkg همراه با دامنه dpkg_t آن).
|
| logging_log_file is an interface provided by the reference policy. It indicates that files labeled with the given type are log files which ought to benefit from the associated rules (for example, granting rights to logrotate so that it can manipulate them).
|
| allow عبارت پایه‌ای است که برای احرازهویت یک عملیات استفاده می‌شود. پارامتر اول آن دامنه فرآیندی است که امکان اجرای عملیات را دارد. پارامتر دوم به تعریف یک شی می‌پردازد که فرآیند دامنه قبلی می‌تواند آن را تغییر دهد. این پارامتر به شکل “type:class“ است که در آن type نوع SELinux است و class طبیعت آن شی را تعریف می‌کند (فایل، دایرکتوری، سوکت و از این قبیل). در نهایت، پارامتر آخر به تعریف مجوزها می‌پردازد (همان عملیات مجاز).
مجوزها مجموعه‌ای از عملیات مجاز هستند که از قالب رو‌به‌رو تبعیت می‌کنند: { operation1 operation2 }. اگرچه، می‌توانید از ماکروها برای نمایش کاربردی‌ترین مجوزها نیز استفاده کنید. فایل /usr/share/selinux/devel/include/support/obj_perm_sets.spt فهرستی از آن‌ها را شامل می‌شود.
The following web page provides a relatively exhaustive list of object classes, and permissions that can be granted.
|
avc: denied { read write } for pid=1876 comm="syslogd" name="xconsole" dev=tmpfs ino=5510 scontext=system_u:system_r:syslogd_t:s0 tcontext=system_u:object_r:device_t:s0 tclass=fifo_file permissive=1جدول 14.1. بررسی و تحلیل گزارش SELinux
| پیام | توضیحات |
|---|---|
avc: denied | عملیات غیرمجاز است. |
{ read write } | این عملیات نیازمند مجوزهای read و write است. |
pid=1876 | فرآیندی با شناسه ۱۸۷۶ اقدام به اجرای عملیات کرده است. |
comm="syslogd" | فرآیند یک نمونه از برنامه syslogd بوده است. |
name="xconsole" | شی هدف xconsole نام دارد. بعضی وقت‌ها می‌توانید یک متغیر “path” داشته باشید - همراه با مسیر کامل-. |
dev=tmpfs | The device hosting the target object is a tmpfs (an in-memory filesystem). For a real disk, you could see the partition hosting the object (for example, “sda3”). |
ino=5510 | شی با inode ۵۵۱۰ شناسایی شده است. |
scontext=system_u:system_r:syslogd_t:s0 | این همان زمینه امنیتی فرآیندی است که عملیات را اجرا کرده است. |
tcontext=system_u:object_r:device_t:s0 | این همان زمینه امنیتی شی هدف می‌باشد. |
tclass=fifo_file | شی هدف یک فایل FIFO است. |
allow syslogd_t device_t:fifo_file { read write }. This process can be automated, and it is exactly what the audit2allow command (of the policycoreutils package) offers. This approach is only useful if the various objects are already correctly labeled according to what must be confined. In any case, you will have to carefully review the generated rules and validate them according to your knowledge of the application. Effectively, this approach tends to grant more rights than are really required. The proper solution is often to create new types and to grant rights on those types only. It also happens that a denied operation isn't fatal to the application, in which case it might be better to just add a “dontaudit” rule to avoid the log entry despite the effective denial.
example.if, example.fc, and example.te) match your expectations for the new rules, rename them to myapp.extension and run make NAME=devel to generate a module in the myapp.pp file (you can immediately load it with semodule -i myapp.pp). If several modules are defined, make will create all the corresponding .pp files.